de veelzijdigheid van seksuele uitbuiting, meer dan het stereotype beeld
Ik was volgens mij pas drie jaar of zo, toen mijn ouders gingen scheiden. Dus ik heb daar allemaal niet zoveel van meegekregen. Maar het verliep niet al te soepel, dat weet ik wel. Ik ging bij mijn moeder wonen en die was alleen maar boos op mijn vader.
Het contact met mijn vader was er dus ook niet echt. En op een gegeven moment zat hij ineens in de bak, dus ja… Toen was er sowieso geen contact.
Een paar jaar later kreeg mijn moeder een hoop gezeik op haar werk en werd ze uiteindelijk ontslagen. Toen kon ze het allemaal niet meer aan, snap je. Werd gewoon te veel. En financieel trok ze het ook niet. Er kwam ik weet niet hoeveel hulp bij ons in huis, gemeente-dit, zorg-dat, een heel gedoe kwam erbij kijken. Maar niemand die naar mij luisterde.
Nou, en toen moest ik dus uiteindelijk ook opzouten, daar kwam
het wel op neer. Ik moest ineens bij mijn vader gaan wonen. En zijn nieuwe vriendin Monique. Zwanger van hun tweede kind en mijn halfzusje Yara van 2,5 liep daar ook al rond. Ik vond het echt de hel. Alles draaide daar om hen en ik bestond niet. Ging het niet over Yara dan ging het wel over haar zusje in de buik.
Op school was het niet veel beter trouwens. Ik schaamde me voor het gedoe met mijn moeder en voor mijn vader met dat stomme wijf, en werd hierdoor ook gepest. Dus ik hield andere kinderen maar een beetje op afstand.
Op de middelbare school wist ik één ding zeker: ik ga niet weer het buitenbeentje worden. Dus vanaf de eerste dag zorgde ik dat ik bij ‘het populaire groepje’ zat om het zo maar te zeggen. En hoe gaat dat, je kent het wel: beetje stoer doen, toch? Lessen skippen, grote bek tegen leraren, roken, soms blowen, alcohol. Steeds weer een stapje verder. Op een gegeven moment kwam iemand met miauw-miauw, 4-MMC.
Ik was meer op straat dan thuis te vinden, weet je. Thuis was er toch alleen maar gezeik. Gezeik met m’n vader. Of anders wel met die Monique van ‘m. Dan ging ik liever chillen met de vriendengroep.
Nou, en zo ging het toen ook. Hij regelde de afspraken, bracht me erheen, regelde de betalingen. Het is een soort mindfuck. Voor je het weet ben jij sorry aan het zeggen omdat je je locatie niet aan hebt staan. En je vraagt je niet eens meer af waarom iemand focking 24/7 moet weten waar je bent.
Inmiddels kreeg ik alle drugs die ik maar wilde van hem, maar geld heb ik nooit gezien. Binnen een paar weken werd het steeds meer en meer. Meer mannen. Meer afspraken. Soms vijf op één avond.
Ik begon GHB te gebruiken om het vol te houden. De helft van de tijd was ik zo goed als bewusteloos terwijl die mannen hun gang gingen, het maakte ze niks uit.
Op een bepaald moment dacht ik wel: mijn god, Syl, wat ben je toch aan het doen? Ik zei tegen Jayden dat ik het niet meer wilde. Maar dat was geen optie voor hem. Hij begon te dreigen dat hij mijn familie iets aan zou doen. Hij wist waar mijn ouders en halfzusjes woonden en stuurde mij soms zelfs foto’s van hen. En als ik wat zei dan kon ik zelf klappen verwachten. En geloof me, dat waren rake klappen.
Op een dag reden we langs een bos en toen zei hij: ‘Oke, begin maar te graven want hier kom je straks te liggen.’ Nee, stoppen kon gewoon niet. Ik zag nog maar twee scenario’s: ik ging dood of ik werd doorverkocht. Ik zat klem.
Een paar weken later hoorde ik ineens niks meer van Jayden. Hij reageerde niet op mijn appjes, nam niet op als ik belde, niks. En het enige wat ik kon denken was: vindt hij me niet mooi genoeg meer? Waren er andere meisjes die het beter deden of mooier waren? Dus toen hij na een week weer belde was ik vooral opgelucht. Hij zei dat ie me miste, dat ik bijzonder was. Precies wat ik wilde horen op dat moment.
Weer een paar weken later was ik bij Jayden toen de politie een inval deed. Ze waren hem al langer op het spoor, niet alleen voor de prostitutie maar ook voor drugshandel.
De politie wilde dat ik aangifte tegen hem deed. Ze wilden hem pakken. Dat snap ik ook. Maar weet je wat het is, ik wist van andere meiden hoe dat gaat. Zo’n proces kan jaren en jaren duren. En uiteindelijk wordt het toch niks vanwege gebrek aan bewijs. Ik had daar op dat moment echt gewoon de energie niet voor.
Ik werd in een crisisopvang geplaatst. Maar alles in mij schreeuwde dat ik daar weg moest. De begeleiders bleven maar vragen stellen, maar ik had daar echt geen zin in. Ik was geen slachtoffer. Ik had geen hulp nodig, want ik wilde het zelf doen. Dus ik ben daar weggelopen en heb contact gezocht met de neef van Jayden.
Hij was lief voor me en begreep hoe kut de situatie was. Ik voelde me veilig bij hem. Maar ja, uiteindelijk zat hij natuurlijk in hetzelfde wereldje.
En ik dus ook.
Aanvullende informatie bij de rode vlaggen
Voor meer informatie en handvaten (e.g. traingen en e-learnings) over mensenhandel en uitbuiting
Contact Gemeente Tilburg
Telefoonnummer: 14 013
Contact Sterk Huis
de veelzijdigheid van seksuele uitbuiting, meer dan het stereotype beeld
Op de middelbare school was ik een echte puber. Ik kreeg wat gedoe met sommige leraren. Veel gesprekken, veel nablijven.
Ik trok in die tijd veel op met Lizzy en Mick. We hadden een vriendengroep waarmee we vaak bij Lizzy’s tante hingen. Die was zo chill, ze vond echt alles prima, zelfs als we daar een jointje wilden roken, was dat geen probleem.
Daar, bij die tante, ontmoette ik Elias. Hij woonde daar tijdelijk omdat ie in de problemen was geraakt. Hij had in België een gevangenisstraf uitgezeten en had nu geen woning meer. Hij zei dat het om een uit de hand gelopen ruzie ging. In België deed hij iets met prostitutie, maar de meisjes deden dat werk vrijwillig, vertelde hij.
Ik leerde Elias steeds beter kennen en ik vond hem wel interessant.
Misschien omdat hij 10 jaar ouder was? Beetje een bad boy en niet zo’n braaf, burgerlijk type. Hij was heel eerlijk over zijn verleden en het leek erop dat die periode nu echt wel voorbij was.
We hadden gewoon veel dezelfde interesses en op een gegeven moment zagen we elkaar bijna elke dag. Samen sporten, hapje eten, winkelen. Soms een nachtje in een hotel. Ik was echt helemaal verliefd. We kregen echt een echte band, daarom schrok ik ook zo toen hij ineens een heel andere kant bleek te hebben.
Ik kreeg een berichtje van een vriend van vroeger, of ik weer een keertje kwam chillen. Elias zag dat berichtje en flipte gelijk Ik kreeg een klap en hij kneep mijn keel dicht.
Meteen daarna moest hij heel erg huilen. Hij was ook van zichzelf geschrokken en hij legde uit waarom hij zo heftig reageerde. Hij zei: “Ik geef zoveel om jou dat ik je niet met andere jongens wil delen.” Eigenlijk wilde hij het liefst dat ik geen contact meer zou hebben met mijn vrienden. “Wij hebben het nu toch leuk samen?”, zei hij dan.
Vanaf dat moment ging hij me steeds meer controleren. Hij wilde altijd weten waar ik was. En met wie. Ik moest mijn live locatie met hem delen. En hij had altijd wel een opmerking over mijn make-up of de kleding die ik aanhad als ik wegging.
Als we hadden afgesproken met mijn familie of vrienden dan zei hij steeds vaker op het laatste moment af. Hij was vaak negatief over ze. Dan zei hij dat hij de enige was die écht van me houdt en dat mijn familie en vrienden me er niet echt bij wilden hebben.
Maar een dag later was hij dan weer echt superlief voor me.
Hij zorgde voor me als ik ziek was en hij kookte vaak voor me. Ik
kreeg elke dag wel bloemen, chocolaatjes of andere cadeautjes. We
raakten een beetje in onze eigen bubbel met z’n tweeën.
Elias kwam op een dag thuis en hij zat met een probleem. Hij zat in geldnood en hij dacht dat ik misschien kon helpen. Op zich wilde ik hem natuurlijk graag helpen, hij had ook een hoop voor mij gedaan. Maar toen vroeg hij dus of ik seks zou willen hebben met een vriend van hem. Daar zouden we dan geld voor krijgen. In eerste instantie wilde ik dat natuurlijk niet. Hoezo? Met een vriend van hem? Wat moet ik daar nou mee? Maar Elias zei dat het de enige manier was om snel geld te maken. En hij had ook veel geld aan mij uitgegeven met etentjes en hotelovernachtingen.
Dus, oké, één afspraak met een vriend van Elias dan. Dat was het plan. Maar ja, natuurlijk vroeg hij al snel of ik het nog een keer wilde doen. En omdat het de vorige keer op zich goed was gegaan, ging ik erin mee.
Vanaf dat moment gebeurt het steeds vaker. Elias zei steeds dat zijn schulden bijna waren afgelost en dat we dan op vakantie zouden gaan samen. We droomden van een eigen huisje, lekker bij zee. Wij samen.
Maar hij werd ook steeds dwingender en gewelddadiger. Als ik zei dat ik niet wilde, kon ik klappen krijgen. Soms gaf hij me stiekem drugs zodat ik me minder zou verzetten. Hij zei dat ik nergens heen kon en dat geloofde ik ook op dat moment. Ik had mijn familie en vrienden al tijden niet meer gezien. Waar had ik dan naartoe moeten gaan?
Gelukkig was Mick er. Hij is er altijd voor me geweest. Zelfs al liet ik maanden niks van me horen, dan nog stond hij voor me klaar. Hij kende mijn hele verhaal.
Toen hij zag dat ik onder de blauwe plekken zat, zei hij: ‘Het is echt klaar nu.’ Hij is naar de politie gegaan en die hebben me eigenlijk letterlijk uit die situatie gesleurd. Als Mick niet had ingegrepen, dan zat ik nu nog steeds in die wereld. Wat ben ik blij dat hij er, ondanks alles, nog steeds voor me was.
Ik kwam in een vrouwenopvang. Daar praatte ik veel met een van de hulpverleners die daar als ervaringsdeskundige werkt. Ik vond het mooi hoe zij alles wat zij had meegemaakt kon omzetten naar iets positiefs, namelijk mij helpen. Daardoor kon ik zelf langzaam maar zeker ook meer openstaan voor positieve gebeurtenissen.
Mijn zus was hoogzwanger op dat moment. En toen ze me belde om te vertellen dat haar kleine geboren was, barstten we allebei in janken uit. Toen wist ik echt: oke, ik moet weg hier, ik wil er zijn voor mijn zus en mijn kleine nichtje.
En dat is uiteindelijk ook gelukt. Ik heb mijn leven weer redelijk op de rit en volg nu zelf ook de opleiding tot ervaringsdeskundige.
Aanvullende informatie bij de rode vlaggen
Voor meer informatie en handvaten (e.g. traingen en e-learnings) over mensenhandel en uitbuiting
Contact Gemeente Tilburg
Telefoonnummer: 14 013
Contact Sterk Huis
“Mijn vader was in het begin heel veel afwezig, dat was echt wel een duidelijke vechtscheiding tussen mijn ouders. Eigenlijk is dat kibbelen nooit gestopt. Ja, tot recent eigenlijk pas. Sinds ze een kleinkind hebben.”
SCRES –
Voor ouders in (conflict)scheiding en hun kinderen is passende hulp belangrijk. Samen met professionals, cliënten en ervaringsdeskundigen vanuit verschillende organisaties ontwikkelde Sterk Huis het praktijkinstrument SCRES; een eenvoudig in te vullen lijst met stellingen voor ouders en voor kinderen. Bij start van de hulp kan de SCRES inzicht en houvast bieden voor ouders zelf, waardoor zij beter kunnen meebeslissen over doelen en passende hulp. Daarnaast stelt het hulpverleners in staat om de hulp beter te laten aansluiten bij wat nodig is.
Problemen bij scheiding –
In Nederland krijgen jaarlijks ca. 49.000 kinderen te maken met een scheiding van hun ouders. Sterk Huis biedt hulp als de ouders er zelf niet meer uitkomen, ze elkaar minder goed begrijpen en de strijd tussen beide ouders toeneemt. Bij Sterk Huis laten we de situatie niet verder escaleren en draait het om het kind door te streven naar een goede oplossing voor iedereen. Gezamenlijk wordt er gezorgd dat het kind op een stabiele, veilige en harmonieuze wijze opgroeit in twee gezinnen.
Voor meer informatie zie: Problemen bij scheiding – Sterk Huis
Ouderschap blijft –
Wanneer een complexe scheiding het contact tussen de ouders en
het kind in de weg staat, kunnen jeugdprofessionals met de
toepassing van de gecertificeerde methodiek “Ouderschap Blijft”
hulp bieden. Het doel van deze methodiek is dat het kind een
onbelemmerd contact heeft met beide ouders.
Voor meer informatie zie: Home Ouderschap blijft
“Ja, toen in de tijd was jeugdzorg wel. Dat was voor mijn zus en mijn moeder dus ik kreeg niet eens van die zorg zeg maar. Op een gegeven moment heb ik gevraagd van kan ik niet ook een keer met jullie praten? Ja, maar he, dit is eigenlijk niks van jou. Het is van jouw moeder en van jouw zus. Dus iedere keer als we een gesprek hadden, dan werd ik weggestuurd.”
Hoe gaat het later? –
Sterk huis heeft in samenwerking met collega-organisaties onderzoek gedaan naar de ervaringen en het effect van de ontvangen hulpverlening voor kinderen van 6 tot 16 jaar en hun ouders. In het longitudinale onderzoek ‘Hoe gaat het later?’ worden de positieve en negatieve impact van de hulpverlening gemeten bij de start en afsluiting van de hulpverlening en ook in de periode daarna. Dit maakt het mogelijk om het effect van de hulp te meten en met de opgedane inzichten de hulpverlening verder te verbeteren.
Wijkrechtspraak Tilburg –
Gemeente Tilburg is in 2023 het project Wijkrechtsspraak Tilburg gestart, waarin ze beogen jongeren en gezinnen met multi-problematiek vroegtijdig te signaleren en te helpen, met veel aandacht voor de persoon en de problemen waarmee hij of zij te maken heeft. Het doel van de wijkrechter is om problemen op te lossen en voert ook gesprekken om rechtzaken te voorkomen. Bij wijkrechtspraak staat namelijk niet de rechtszaak centraal, maar de mens met hun problemen.
Voor meer informatie zie: Wijkrechtspraak Tilburg
Jeugd- & Gezinteam – Bijeen Heusden –
Sterk Huis werkt samen met de Gemeente Heusden als aanspreekpunt voor gezinnen met vragen of zorgen over de ontwikkeling van hun kind(eren), gezinssituatie of de opvoeding. Het Jeugd- en Gezinsteam (JGT) begeleidt gezinnen, zodat zij weer grip krijgen op de situatie. Dit doet de jeugd- en gezinsprofessional door passende ondersteuning te bieden, waardoor het gezin op weg geholpen wordt en uiteindelijk geen ondersteuning meer nodig heeft. Gezien het succes van het JGT, is de ambitie om deze teams in meerdere gemeentes aan te gaan bieden.
Voor meer informatie zie: Jeugd- & Gezinsteam – Bijeen Heusden
“Vanaf dat moment begon alle ellende als het ware. Want ik kon niet echt goed met hem [vader] opschieten en ik had ook een stiefmoeder waar ik heel erg mee botste, dus ja. Ik ging eigenlijk meer de aandacht opzoeken bij andere mensen en juist bij de verkeerde mensen als het ware.”
“Ik wilde gewoon zo graag dat niemand erachter kwam dus ik deed gewoon alles op alles zetten dat niemand erachter zou komen. School goed doen, gewoon een normaal leven leiden, met vriendinnen afspreken.”
“Ja, dat heeft er wel voor gezorgd dat ik ben gaan kijken van, oke hoe kan ik zo snel mogelijk bij een populair groepje horen op school. Ik had vriendinnen, die zaten allemaal in dat populaire groepje. Ik voor mijn gevoel net niet. Elke keer viel ik net buiten de boot ofzo, dus ja ik wilde gewoon nog meer erbij horen.”
“Het was een soort van kliek die in de aula altijd samenzat en ja, ik dacht als ik daarbij zit dan is het veilig.”
“Als ik uit school was, of als ik gewoon niet naar school wilde gaan dan fietste ik naar hem en dan zei ik tegen mijn moeder: ‘Ik ben naar school.’ Dan fietste ik gewoon naar hem toe.” “
Mijn broer was altijd van ons tweeën de soort zwakste. Uiteindelijk zat ik dus in dat groepje, werd ik populairder op school, en toen werd hij gepest en dan sprong ik er altijd tussen. Dan ging ik altijd mijn broer helpen. Dat werd dan uiteindelijk wel weer een vechtpartij, dus dan moest mijn moeder weer alsnog op school komen.”
Dichtbij in de klas –
Met het programma ‘Samen Sterk op Scholen’ biedt Sterk Huis hulp bij zorgen om kinderen uit peuterspeelzalen, kinderdagverblijven, basisscholen en/of jongeren van middelbare scholen en het middelbaar beroepsonderwijs. Het programmaonderdeel ‘Dichtbij in de klas’ heeft als doel om hulpvragen op het gebied van gedrag, ontwikkeling en veiligheid van een kind/jongere vroegtijdig en laagdrempelig te signaleren en in de eigen leefomgeving op te pakken om de kans op een goede ontwikkeling en een mooie toekomst te vergroten.
Team op Maat –
Sterk Huis levert ondersteuning aan kinderen die te maken krijgen met meervoudige problematiek via een intern begeleidingsteam op school: Team op Maat. Door continue aanwezigheid zorgt het team voor een laagdrempelig aanspreekpunt voor ouders waardoor de weg naar hulpverlening versneld wordt, problemen snel gesignaleerd en vroegtijdig besproken worden. Via regelmatig contact met ouders zorgt Team op Maat voor ondersteuning, maar blijft de regie bij de school en ouders zodat gezamenlijk de juiste hulp aangeboden kan worden.
Voor meer informatie zie: Team op Maat – Programma
Track 013 portVolio –
In samenwerking met diverse jeugdzorgpartners biedt Sterk Huis een bovenschoolse voorziening voor leerlingen die zijn uitgevallen of dreigen uit te vallen binnen het reguliere Voortgezet Onderwijs (VO): Track013. Track013 biedt een tijdelijke, veilige setting met groeps- en individuele ondersteuning op zowel onderwijs- als sociaal-emotioneel gebied in samenwerking met jeugdhulp.
Voor meer informatie zie:Arrangementen / TRACK 013 PortVolio
Persona Jailey –
Bij Sterk Huis hebben we meerdere persona’s ontwikkeld die symbool staan voor de verschillende cliëntgroepen. De Persona’s zijn gecreëerd samen met onze eigen cliënten en op basis van hun eigen ervaringen. Een van deze persona’s is Jailey, zij krijgt zoals vele kinderen en jongeren dagelijks te maken met veelvuldige problematiek waardoor zij meervoudige ingrijpende jeugdervaringen heeft.
Voor meer informatie zie: Infographic Jailey pdf
HIC –
Sterk Huis heeft onderzoek gedaan naar jonge meisjes die vaak al een lange hulpverleningsgeschiedenis achter de rug hebben, vanwege de meervoudige ingrijpende jeugdervaringen waar ze al op jonge leeftijd mee te maken hebben. Wanneer problematiek niet goed wordt geduid en geen adequate hulp wordt ingezet, kan de situatie verder escaleren. Om die reden is vroegtijdige gespecialiseerde hulp noodzakelijk, als alternatief voor doorplaatsingen en/of gesloten plaatsingen.
“Zo dacht ik ook echt van, ja het is maar een wietplantage. Er staan maar een stuk of twintig planten ofzo, zo’n indruk maakt dat niet. Daaraan kun je wel zien dat ik niet die sturing heb gehad in het verleden zoals dat hoort, want als jij als kind een goede basis hebt meegekregen, dan begrijp je wel dat een wietplantage, dat dat niet normaal is. Voor mij was het van oh dat vind ik wel interessant eigenlijk.”
Novadic Kentron-
Novadic Kentron is expert in verslavingszorg. Zij hebben verschillende locaties in Noord-Brabant, waaronder in Tilburg. Hier kunnen mensen met verschillende verslavingen terecht om ervan af te komen. Er zijn diverse hulpvormen mogelijk, zoals ambulant, online of in de kliniek.
Voor meer informatie zie: Geef jezelf een Nieuwe Kans! – Novadic-Kentron Verslavingszorg
“Op een gegeven moment werd de band tussen mij en (naam uitbuiter) van vriendschappelijk en samen drugs gebruiken naar wel intiem. Van GHB word je ook heel opgewonden, dus ja wij werden ook snel intiem samen.”
Training seksualiteit –
Bij Sterk Huis worden er verschillende trainingen aan professionals gegeven op het gebied van seksualiteit. In de training “Seksualiteit Intimiteit en Relaties” doen deelnemers kennis en vaardigheden op die nodig zijn om reflectief en effectief te kunnen werken rondom de gezonde seksuele ontwikkeling van kinderen, jongeren en volwassenen. In de training “Duiden van seksueel grensoverschrijdend gedrag” krijgen professionals onder andere handvaten om te bepalen of seksueel gedrag van kinderen en jongeren gezond is, om om te gaan met seksueel experimenteergedrag, en om de mate van grensoverschrijding in te schatten.
Voor meer informatie over de trainingen zie: Training ‘seksualiteit, intimiteit en relaties’ – Sterk Huis
En: Training ‘Duiden van seksueel grensoverschrijdend gedrag’ – Sterk Huis
‘Girls’ Talk’ –
Binnen Sterk Huis wordt veel gebruikgemaakt van de methodiek Girls’ Talk. Dit is een groepsgericht programma over seksualiteit, relaties en weerbaarheid. De methodiek is erop gericht meisjes relationeel en seksueel weerbaar te maken en om onbedoelde zwangerschappen te voorkomen. Girls’ Talk is een programma van acht wekelijkse bijeenkomsten van anderhalf uur. De looptijd van het programma is twee maanden
Voor meer informatie zie: Girls’ talk | Nederlands Jeugdinstituut
“Ik heb wel een keer een mailtje gestuurd van: nou, ik kom niet meer naar de les of, ik ga geen stagelopen. Ik had zoiets gestuurd en dan kan konden ze ook wel gaan denken van ja, maar waarom dan niet? Want jouw punten zijn eigenlijk hartstikke goed. Waarom zou je in een keer stoppen weet je wel?”
“Toen ben ik nooit meer echt naar school gegaan. Toen kwam ik echt veel met die instellingen te maken. Ik was toen net twaalf dat ik op die middelbare school kwam, toen ben ik gelijk uithuisgeplaatst. In de tijd dat ik op de middelbare school zat, gebeurde eigenlijk alles. Ik werd uithuisgeplaatst. Mijn moeder zag ik bijna nooit. Het ging gewoon allemaal in een keer en zo. Het was gewoon een gekke puinhoop. Ja, dat eigenlijk. Toen ben ik van school weggegaan en toen ben ik gestopt.”
Leerplicht Doorstroompunt Midden-Brabant –
De gemeente Tilburg werkt met het Leerplicht – Doorstroompunt Midden-Brabant. Deze probeert leerlingen met veel verzuim in beeld te houden. Indien een jongere van onder de 18 niet naar school gaat gaan zij samen met jongere, ouders en school op zoek naar mogelijkheden. In de basis wordt gestimuleerd om de leerling alsnog een startkwalificatie te laten behalen. Anders wordt er gekeken naar alternatieven.
Voor meer informatie zie: Leerplicht – Doorstroompunt Midden-Brabant
“Toen hij die GHB niet meer kon betalen en dat ik wel vaker seks moest hebben met anderen om dan GHB te krijgen en onder invloed heb ik daar ook ja op gezegd omdat ik dacht ja, ik moet ook mijn verslaving onderhouden. Ik had geen baan meer, geen opleiding meer.”
“Dan kreeg ik wel weer GHB toegediend, want hij zag wanneer de drugs aan het uitwerken was. Dus dan kreeg ik gewoon weer nieuwe toegediend. Dan was mijn drang zo groot dat ik het ook wel wilde nemen.”
“Eigenlijk toen na die keer veranderde echt wel zijn toon dat ik alle GHB moest terugbetalen en dat ik voor hem moest werken en dat hij inmiddels wist waar mijn oma woonde, waar mijn moeder woonde, waar mijn broer was, waar iedereen werkte. Hij werd gewelddadig, ook echt wel heel veel dreigementen om mijn moeder dood te schieten en ja toen had ik al vrij snel door ja, ik heb eigenlijk geen keus.”
“Ik wist dat als ik zou gaan praten dat mijn moeder of mijn broer of mijn oma werd doodgeschoten dus ik had voor mijn gevoel ook niet echt een oplossing en ik had verder ook niemand die zicht op me hield ofzo. Geen school.”
“Toen zei hij van, terwijl ik zo getraumatiseerd en beschadigd was zei hij van: ja, als je aangifte doet kunnen we misschien kijken met de stukjes dat jij strafbare dingen hebt gedaan, misschien kunnen we strafvermindering regelen. Ik denk wat? Ik word opgesloten? Luister, ik ga niks doorzetten hier.”
“En de verhalen om mij heen ook. Ik hoorde meiden die deden aangifte, een proces van jaren en jaren. Vaak gebrek aan bewijs. Dat was niet per se het probleem bij mij. Het was meer het gevoel van, je gaat dat proces in en vaak loopt het uit op niks en dan wordt aan hen verteld van: ze heeft dit en dat en zus en zo verteld. Dan worden ze weer vrijgelaten. Ik ga mezelf dit niet aandoen zo’n proces.”
“Ik wist niet dat ik slachtoffer was he, ik zei niet: ik word verkracht. Ik zei: ik heb seks weet je wel. Ja, en ik zei niet: ik word gemanipuleerd tot drugsgebruik nee, ik zei gewoon: ik gebruik drugs weet je.”
“Hij heeft jou gewoon misbruikt!” En dan krijg je wel de informatie van: oh dit is seksueel misbruik, loverboy praktijken en dit en dat. Je dacht eigenlijk dat het heel klein was, zo voelde het voor mij ook. Het was alleen dat ik soms een raar onderbuikgevoel had. Thuis is het nog erger, dus dan ja.”
Uit het onderzoek blijkt dat slachtoffers die reeds hulpverlening hebben (gehad) voor de seksuele uitbuiting toch nog de behoefte kunnen hebben om terug te keren naar de dader. Het gebrek aan (h)erkenning van het slachtofferschap en/of loyaliteit richting de dader, vaak als gevolg van een lange periode van manipulatie, dragen hieraan bij. Voor hulpverlening is het daarom belangrijk dat er samen met het slachtoffer veel aandacht besteed wordt aan de (h)erkenning van slachtofferschap. Daarnaast moeten professionals blijven signaleren op mogelijke nieuwe uitbuitingssituaties.
Voor meer informatie over het signaleren van seksuele uitbuiting download de signalenkaart van “Dit is ook mensenhandel”: signalenkaart-seksuele-uitbuiting
“Ik had gewoon het gevoel van, ik moet terug, ik moet terug. Ik had de hele tijd zo’n stem in mijn hoofd en dat heb ik ook gezegd tegen haar [hulpverlener]. Ik heb het gevoel dat ik terug moet en ik wil dat niet. Toen heb ik die avond ben ik helaas de opvang verlaten. Ze zei ook: ook al ga je hier weg, je kan altijd terugkomen. Die nacht ben ik dus teruggegaan naar mijn mannen, ik heb ze weer opgezocht in (plaatsnaam). Dat was geen welkomstcomité wat klaarstond, ik heb toen echt vreselijke dingen meegemaakt die avond.”
“Ik weet nog dat hij mij een keer naar de gang riep en toen stelde hij mij voor aan iemand en hij zei: dit is mijn neefje. Die was ook 40 intussen al en toen zei van ja, ik moest een rondje draaien even leuk praten met hem. Ik dacht: dat wordt een klant voor vanavond en toen kon ik eigenlijk weer zitten. Toen dacht ik oké, weet je. Komt er nu niks? Dat was wel verwarrend voor mij. Maar goed, dat bleek gewoon dat hij bezig was met koppelen aan zijn neefje. Dat was ook een vrouwenhandelaar. Ik ben uiteindelijk dus ook doorverkocht naar dat neefje. Zij hadden meiden in Antwerpen staan, en ik ben zelf van die oudere man dus naar dat neefje gegaan.”
Uit het onderzoek blijkt dat een fijne thuissituatie en afgeronde opleiding beschermende factoren kunnen zijn, maar deze kunnen slachtofferschap van seksuele uitbuiting niet voorkomen.
‘Niet mijn kind’ –
Op de website “Niet mijn kind” kunnen ouders terecht wanneer zij een onderbuikgevoel hebben dat er iets mis is. Hier is informatie te vinden over onder andere, (seksuele) uitbuiting, op welke signalen te letten, en waar ouders terecht kunnen wanneer ze denken dat hun kind in een netwerk van seksuele uitbuiting zit.
Voor meer informatie zie: Start – Niet mijn kind
“Maar ook gewoon van het onwetende. Kijk een meisje, als je mij nu zo probeert te bespelen dan gaat dat heel anders. Tegen een meisje van veertien, als jij 34 bent, dan is dat toch gewoon een makkie?”
Leeftijd slachtoffers –
Uit het onderzoek blijkt dat 67% van de slachtoffers minderjarig was ten tijde van de uitbuiting.
“Toen schrok hij ook nog zelf heel erg van zijn reactie, dus toen dacht ik van: dan zal het wel geen gewoonte zijn ofzo, weet je wel.”
“Of hij gaf mij een klap, of hij deed mijn keel dichtknijpen ofzo, maar hij deed iets heel raars. Toen schrok ik ook zo erg van hem, toen schrok hij ook helemaal. Toen was hij ook in een keer aan het huilen van, wauw, wat doe ik? Dat was heel raar.”
“Toen werd hij wel controlerend over mijn telefoon en over de vriendinnen die ik had en over kleding die ik aantrok en over of ik make-up kon op doen of niet. Welke trein ik ging pakken, ja in ieder geval allerlei van die rare dingen. Of dat hij vanaf een ander perron zeg maar, mij in de gaten aan het houden was, wat ik aan het doen was.”
“Ja toen hij aankwam met een bosje bloemen voor mijn
moeder. Vond ik geweldig. Maar ja, de keerzijde is hij komt
aan met een bosje bloemen voor mijn moeder en
vervolgens begint hij mij te tetsen. Ja dat is apart.”
“Toen kreeg ik zo’n, op de ouderwetse manier, zo’n fase dat hij dingen voor mij ging doen, en kopen en mij meenemen naar restaurants. Niks was te gek. Hij was drugsverslaafd, heroïne. Dat kost natuurlijk heel veel geld, en ik kostte ook een heleboel geld. Dus ja. Een probleem. Ik vond het super zielig en ik voelde me schuldig, maar ik had ook geen geld. Ik werkte niet, ik zat nog op school en was heel jong. Ja, jeetje. Sorry, wat kan ik doen? Toen zei hij: ik weet wel wat, maar ja. Dat was denk ik een week, maximaal anderhalve week nadat wij elkaar leerden kennen. Dat ging steeds van kwaad tot erger, steeds een stapje heftiger. Meer, langer. Meer mannen, hij had steeds meer geld nodig, steeds meer problemen erbij.”
“Toen zei hij van: […] dan gaan we gewoon sparen. Dan gaan we een appartement huren, dan gaan we ergens anders in Nederland waar geen familie zit en geen vriendinnen, dan gaan we daar gewoon een nieuw leven opbouwen. Met een schone lei, dan vergeten we gewoon alles wat er is gebeurd. Toen zei hij van: ja, met dat werk kan je wel heel veel geld verdienen in een korte tijd, dus als je dat dan eigenlijk een korte tijd doet dan kunnen we daarna weg, en dan gaat alles helemaal goed zijn.”
“Toen vroeg ik aan mijn vader of hij met mij een sigaret wilde roken. Toen in de tuin heb ik het volgens mij aan mijn vader verteld. Maar ik weet niet eens meer in hoeverre, volgens mij had ik verteld dat wij ruzie hadden gehad en dat hij mij had geslagen en dat ik gewoon heel erg bang was. Dat ik weg wilde […]. Toen op een gegeven moment vroeg hij [uitbuiter] aan mij ook of ik even met hem wilde praten. Toen hebben wij denk ik vijf minuten in de tuin gestaan en toen wilde ik eigenlijk gewoon weer met hem [uitbuiter] mee.”
Op het moment dat er sprake is van een onveilige thuissituatie en het meisjes ontbreekt aan aandacht, warmte, liefde en veiligheid kan dit ervoor zorgen dat zij op een andere manier in deze behoefte gaan voorzien. Het vergroot de kans dat meisjes in risicovolle situaties terechtkomen, doordat zij weglopen van huis en zich ergens anders huisvesten. Het hebben van een gezond netwerk los van de uitbuitingsituatie is daarom van groot belang. Let wel, een netwerk hoeft niet te bestaan uit meerdere personen. Eén persoon in het leven van het slachtoffer die haar onvoorwaardelijke steun biedt, kan al van belang zijn in het voorkomen of beëindigen van slachtofferschap.
JIM Methodiek –
Binnen Sterk Huis wordt veel gewerkt met de methodiek ‘JIM’, een aanpak die gericht is op het netwerk van de jongere. JIM staat voor ‘Jouw Ingebrachte Mentor’ en is een steunfiguur die de jongere zelf kiest uit de eigen omgeving, zoals een buur, tante, sportcoach of opa. Een JIM treedt namens de jongere op als vertegenwoordiger richting het gezin en professionals. De JIM is een bekende van de jongere en ouders, waardoor hij goed kan meedenken en professionals kan adviseren. De JIM krijgt daarmee een belangrijke rol bij het maken van een goed plan en de uitvoering hiervan.
Voor meer informatie over de JIM aanpak zie: jimwerkt.nl
Beschermende factor: Toekomstperspectief Uit het onderzoek blijkt dat wanneer slachtoffers een toekomstperspectief hebben, dit een positieve uitwerking heeft op het toewerken naar een beter leven. Een voorbeeld hiervan is het volgen van een opleiding tot ervaringsdeskundige.
Een goede toekomst voor slachtoffers van seksuele uitbuiting
In het onderzoek “Trajectbenadering: een goede toekomst voor slachtoffers van seksuele uitbuiting” is er bij Sterk Huis een pilot uitgevoerd met betrekking tot de leerwerkcoach. In deze pilot kregen de meiden die slachtoffer waren van seksuele uitbuiting en bij Sterk Huis verbleven begeleiding van een leerwerkcoach. Samen keken zij naar de talenten en wensen van het meisje om haar toekomstperspectief te versterken.
Zie voor meer informatie over de pilot en de rest van het onderzoek:
Een goede toekomst voor slachtoffers van seksuele uitbuiting – Sterk Huis